Maxine:
Hindi no! Loko! Hindi naman siya manyak tulad mo.

Brent:
So? Ano na ang ginagawa niyo?

Type ko agad... 

Maxine:
Kumakain.

Brent:
Anong kinakain mo?

Maxine:
Ewan ko. Basta may mashed potatoes. Ba't ka ba tanong nang tanong?

Brent:
Anong gusto mo? Magtatanong ako dito o susundan ko kayo?

Maxine:
Eww! stalker!

Brent:
Kaya nga diba, magtatanong na lang kesa mag s-stalk ako.

Maxine:
So kaya mo talagang mag stalk! Kakahiya ka!

Brent:
Ikaw lang naman ang ii-stalk ko eh.

Maxine:
Whatever! What are you doing?

Brent:
Nag gy-gym ako ngayon. Bakit? Stalk mo rin ako?

Maxine:
Just curious. Sino ka text mo.

Brent:
Kaw lang naman. Kainis nga. May katext akong may kadate na iba. I date mo rin ako, please?

Maxine:
Asa ka pa. Di pala kayo nag ti-text ni Kitchie?

Brent:
Minsan lang. Bakit? Di naman ako interesado.

Maxine:
Ah okay!

"So ano na daw?" Sabi ni Chad na parang naghihintay sa atensyon ko.

Naguilty naman ako agad dahil text ako ng text kay Brent dito.

"Uh, ewan ko eh. Itetext ko pa mamaya sina mama at papa. Anyway, sa Friday pa naman eh."
"Oo nga. Or you can talk to them later."
"Oo nga! Good idea!"

Pagkatapos naming kumain. Napansin kong may mukhang magandang palabas sa sine.

"Nood tayo ng sine?" Sabi niya.
"Yun nga rin ang iniisip ko eh! Sige!"

Dahil sa excitement ko, may muntik akong nabunggo na lalaki. Buti na lang ay hinawakan ni Chad ang bewang ko para di tuluyang mabunggo.
 
"Uh, sorry! Salamat."

Nahiya tuloy ako.

Ngumiti siya sakin. "Just be careful." Sabay haplos sa mukha ko.

Ang bait niya talaga. Feeling ko namumula na ang pisngi ko dahil sa tingin niya at mga ngiti niya.

Nandoon na kami sa loob. Hindi pa nagsisimula ang movie kaya nag CR muna ako. (Excuse para makasilip sa phone.)

Brent:
Ay, galit?

Brent:
Ano ng ginagawa niyo?

Brent:
Nagkakamabutihan na ba kayo?

Maxine:
Nagkakamabutihan ka jan! Manonood kami ng sine!

Brent:
Ang tagal naman makareply!

Maxine:
Ikaw kaya idate ko, tapos itetext ko si Chad magugustuhan mo ba?

Brent:
Hindi! Kaya wag mo na nga lang akong pansinin! Ba't nagrereply ka pa?

Maxine:
Eh text ka nang text eh! Sige! Di na ako magrereply! Gag0!

Brent:
Sorry. Kainis lang kasi, nanood na kayo ng sine, tayo di pa.

Brent:
Anong pinapanood niyo?

Brent:
Nabo-bored na ako, nasa bahay niyo ba si Carlo?

Maxine:
Tumigil ka nga, Brent! Mambabae ka dun kung bored ka.

Brent:
Ayoko. Kahit di ka loyal sakin, loyal parin ako sayo.

Maxine:
Pick up line!

Brent:
Di ah!

Maxine:
Whatever! Basta wa'g kang pumunta sa bahay.

P2.Pag-alis






"Salamat, Chad!"
"Ako nga dapat mag pasalamat sayo eh."

Ngumiti siya. Aalis na sana ako pero hinawakan niya ang kamay ko.

Grabe, kinabahan ako. Bumilis ang takbo ng puso ko. Pumikit siyang bigla at hinalikan ako sa pisngi.

"Ang saya ko today." Ngumiti siya.

Grabe, pakiramdam ko ang pula-pula ang pisngi ko, wala akong masabi. di ko alam kung ano ang dapat na reaksyon ko.

"Ako rin."

Tumingin ako sa paligid at napabuntong hininga.

Salamat naman at wala yung lintik na yun.

"Uh, sige. M-Mauna na ako." Sabi ko.
"Wait..."

Lumabas siya at binuksan ang pintuan galing sa labas ng nakangiti.

"S-Salamat, Chad."

Nakaharap ako sa gate, samantalang nakaharap siya sa sasakyan at nakangiti.

Sa itaas ng gate may nakita akong kamay na pakaway-kaway.

Langya! Ang langyang yun! Talagang ang kapal ng mukha! Teka! Patay!!! Baka makita siya ni Chad. Dapat umalis na agad si Chad.

"Uhh, lumalalim na ang gabi, Chad. Baka hinahanap ka na sa inyo."
"Yep. I should go now."

Nagtitigan pa kami. Nakangiti siya kaya eto ngingiti-ngiti din ako. Di lang yon, namumula pa.

Bumalik na siya sa driver's seat.

"Max, you should get inside." Sabay ngiti niya.
"Uh, di na... Gusto kong makita kang umaalis. Gusto ko i-make sure na maayos ka." Ngumiti ako. 

Ngumiti din siya.

"Thanks! Well then, good night! Let's do this again, ayt?"
"Sure!"

Kumaway siya at unti-unting umalis.

Nakatayo parin ako sa labas nang binuksan ni Brent ang gate.

"Nakaalis naba siya..."

Hayun, sinapaksapak ko na. Todo naman yung sangga niya gamit ng dalawang braso pero umaabot parin ang sapak ko sa ulo niya.

"Bakit??" Sabi niya gamit ang maamong boses.
"'Bakit?' Ba't ka nandito? Diba sabi ko sayo wa'g kang pumunta dito??"
"Oh, easy lang... Naglaro lang kami ni Carlo ng Basketball kanina. Ang OA mo naman. Tsaka di naman ako nakita ni Chad ah?"
"Tseh! Kahit na!"
"O sige, sige... Aalis na rin naman ako eh."

Para namang naguilty agad ako sa sinabi niya.

"Huh? Paano? Sasakyan mo?"
"Kukunin lang ako nina Paul at Ara ngayon. Papunta na sila dito."

Umupo siya sa upuan sa labas ng bahay. Ayaw ko naman siyang iwan dito. Nakakaguilty. Parang ayaw ko nga siyang umalis eh. Kaya lang...baka mag fee-feeling naman `to pag di ako pumayag. Kaya umupo ako sa isa pang upuan.

"Ba't di mo dinala ang sasakyan mo?"
"Para di makita ni Chad na nasa labas ang sasakyan ko..."

Napatingin ako sa parking space namin sa bahay, nandun na ang sasakyan namin. Di na kaxa kay Brent. o.O

Mas lalo naman akong naguilty sa sinabi niya... Err...

"Maxine! Nandito ka na pala." Lumabas si papa nang nakita ako.
"Saan ka ba galing? Akala ko kayo ni Brent magkasama."
"Pa." Nagmano ako. "Uh, sa mall lang po."
"Pumasok muna kayo sa loob. ba't nandito kayo." Papasok ulit si papa sa loob ng bahay.

"Dito na lang po ako, tito. Aalis na rin po ako ngayon... Naghihintay na lang po ng sundo..." Ngumiti siya.

Para namang ako yung kontrabida dito. errr.

"Oh? Sige, Maxine, samahan mo muna si Brent jan hanggang makaalis na. Papasok muna ako sa loob..." Pumasok sa loob si Papa at tinawag si Carlo.

Napailing ako.

"Kailangan pa talagang utusan ka ng papa mong hintayin ako hanggang makaalis... Samantalang, si Chad, ikaw na mismo ang nagsabing gusto mo siyang nakikitang umaalis. Gusto mong i-make sure na maayos siya. Hindi ka ba concerned sakin." May evil smirk pa siya. Para bang sarcasm yung tanong niya.

Mukhang alam niya na ang sagot, pero tinanong niya pa. Para mang-inis lang.

Kainis naman `to. Kita ngang umupo ako dito sa harap niya at hinihintay yung twin niya... Talagang alam ng mokong na MEJOOOOOO concerned ako sa kanya. Kaya hayan at ngising ngisi. Abot tenga.

"Napaka chismoso mo talaga. Nakikinig ka pala sa usapan eh..." Inirapan ko ulit.
"Syempre, I'm curious."
"Wehh? Curious ka jan."
"Malay ko, nag a-i love you na kayo, ako na lang ang huli sa balita."

Sinapak ko ulit.

"Aray naman..."
"I love you ka jan! Ang OA mo!"
"Oo! May pag-asa diba? Iniyakan mo siya noon. Ngayon naman, mukhang siya na ang mag hahabol sayo." Ngumisi siya.

Kakainis naman `tong si Brent. Ba`t niya sinasabi yang mga bagay na yan. Hmp!

"But then again, we'll see about your response to his feelings... Pag sasabihin ba niyang 'I love you', mag a-i love you ka rin?" Nakangisi parin siya.
"Ba't ka ba dumarating sa ganung usapan..."
"Kasi doon din yan patungo..."

*Beeep-Beeep-Beeep*

*Krrriiiing-Krrriiiing-Kriiingg*

"Ooppps, they're here."

Tumayo ako at binuksan ang gate. Nakita ko si Ara sa fornt seat at si Paul sa driver's.

"Maxxx!" Sabay kaway niya. "Hi! We're fetching Brent." Sabay ngiti. "Ewan ko ba ba't di yan nagdala ng kotse."
"Oo nga eh." LOL "Wait lang, tawagin ko siya."

Nawala si Brent sa kinauupuan niya at nakita kong palabas ng bahay...

"Dude, balik ka ulit dito!" Narinig ko ang sigaw ni Carlo.
"Sure, dude!"

Dude! 

Dire-diretso ang lakad niya sa gate papunta sakin.

"Nagpaalam lang ako kina tita at tito, pati kay Carlo. Bye Max!"

Pagkalapit niy sakin, umambang hahalikan ako pero nakailag ako.

"Grrr! Brent!"
"Sus! Max, wa'g ka ng pakipot. I saw you! hahaha!"
"Shh!" Napailing ako at nahiya sa sinabi ni Ara.

Umupo na siya sa likuran...

"Goodnight, Max!" Sabi niya habang binababa ang mirror ng sasakyan. "Mag a-i love you ka rin ba??" Kumindat siya.

Kay Chad? Si Chad yung tinutukoy niya, syempre.

Napakibit-balikat ako. ang totoo, hindi ko din alam.

"Bye Ara, Paul... Brent! Ingat kayo..." Ngumiti ako sa kanila.
"Thanks, Max!"

Nagbeso kami ni Ara saka niya tinaas ang mirror niya.

Linapitan ko si Brent.

"Text me pag nakauwi na kayo..." Sabi ko.
"Of course." Ngumisi siya at tinaas na din ang mirror.

Umalis din agad.

Ayokong nakikitang umaalis si Brent.

Labels: Invisible Man